Yalnýzlýðýn ayak seslerini bir baþka Duydum bu sabah Sanki ölü topraðý serpilmiþ itina ile Sessizliðimi dinliyorum Gözlerim boþ bomboþ odanýn duvarlarýnda Sanki içine çekiyor Tüm kuvvetiyle Küçülüyorum kum zerresiyle duvarda Yerimi alacaðým Bu sabah minyon bedenim Daha da küçüldü Yalnýzlýða sarýlarak Sessiz çýðlýklarýma saðýr Evrene ölmedim Hala açabiliyorum Papatya naifliðinde Kýrýklarýný serçe yüreðinde Kara kutulara saklayarak Sibel Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.