Yetmez dostum, çýkmak için kâmil insan hizasýna Niyet etmek, kýlýnmamýþ namazlarýn kazasýna. Sen, gönülden niyetliysen, yücelmeye, tekâmüle, Talip ol, tüm gizli kalmýþ günahlarnýn cezasýna.
Yemedin mi hiç kul hakký, sen farkýna varmasan da, Bakmadýn mý nâmahreme, kollarýnla sarmasan da, Hiç mi yalan söylemedin, pek üstünde durmasan da? Her günahýn cezasý var, vücudun her âzasýna.
Tövbe etmek, bir erdemdir, azim gerek, inanç gerek, Hep ýþýðý aramalý, beden ve ruh, beyin, yürek, Hakka doðru, nûra doðru, îman ile yürüyerek. Ýþ ki, Tanrý, hayýr düþsün alnýmýzýn yazýsýna.
Nefis denen kör þeytaný yüreðinden deþeceksin, Hýrs, kin, kibir terk edilip, saf özüne düþeceksin, Sabýr, hamýn ateþidir, sabrederek piþeceksin; Tevazudur gerçek ilaç, ihtirasýn sýzýsýna.
Nefsin seni kandýrmasý, ömür boyu sürecektir. Fakat, kalbin açýlmýþsa, doðru yola erecektir Elbet senin gönlüne de hidayeti verecektir Tanrý, nasýl can vermiþse, kelebeðin kozasýna...
Ünal Beþkese (2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.