Üç Kala

kýsýk güneþin üþütmeyen ýþýðýnda piþiyorum,
þimdilerde eski bir ezgi gibi duyduklarým
yirmidokuz kere býçaklandým,
yirmidokuz yerimden
yirmidokuzuma 3 kala.

kaskatý bir ipin bükük boynu
astým kendimi
çamaþýrým artýk, kýsýk güneþler uyutmuyor beni
kulaðýmdaki ses
caminin hýrýltýlý sesi,
camiler bile hasta bu zamanlarda

yaþasýn, herkes ne mutlu
yaþasýn, kubbeler ne kadar yeþil
yaþasýn, sol kulaðým artýk duymuyor
dertlerim hep sol kulaðýmdan girmeye çalýþýyor

bu iþlerde de varýz!
beklemek,
özlemek,
sevmek
ve seni ve senden geleni
daha çok sevmek.

yirmidokuza 3 kala,
omurgamdan aþaðý bir aðrý iniyor.
kahpeliðin ana gösteriminde saklý
ulu Karadeniz’in kayýtsýzlýðý
havai fiþekler ve torpiller
-bir bakan bulursam eðer iþ de bulacaðým-

son sayfa çok kirli
aklýmdaki ortaçað savaþýný yazacak yer bulamýyorum
bu savaþ bitince, Zigetvar da özgür kalacak mý?
sanýrým zamanýmýz çok az,
unuttum bile.
Sosyal Medyada Paylaşın: