Benlik

baþkalaþmýþ bir tehlikenin göbeðine doðdum,
günlerden cumartesi ve hiç bitmeyen baþ aðrýsý
yaþamayý kendime ödev edindim
iyice beni sýkan
göðsüme bir mýzrak batýran
o his
acý.

tanrým! bir kayboluþ buldum
sýký sýkýya sarýldým
ve göðsüm,
beni sýkan bu mudur?
tedavülden kalkmýþ salt yaþamak!

aðzýmýn ve yanaklarýmýn çeperinde bir pranga
yan masaya bulaþan küfür kýyamet
her yerde bir oluþum kavgasý
dinim bana bunu emreder
kaderimin dolandýðý atlý karýncalar
kaybet! kaybettikçe buluyor insan benliðini

alev alev yanýyor þehir
büstüm yanýk saç kokuyor
yýllardýr cebimde sakladýðým o bitmek
artýk sadece havaya karýþmýþ koku

unuttum bir akþam yemek yemeyi
ne deðiþti? kaným donuk
kuþlar artýk uçmaz
bir masa, bir sandalye ve sessizlik,
özler beni.

pembe kravatlý bandolar bozar
özlediðim o sessizliði
kýnýndan çýkmayý unutan kör býçak
tek ayaðý kýrýk tabure
saçýnýn yarýsýný boyamýþ bir at
esen rüzgar ile bulaþan hastalýk
pembe kravatlý bando! çal kaybediþlerimi

hýrslý mücadelelere kurban gitti içimdeki son insan
öldürdüm hepsini belimde kör kurþun
kaybet! kaybettikçe buluyor insan benliðini

özür dilerim gömdüklerim!
düþmanlarým!
sevdiklerim!
metropolde kaybolmuþ insanlar,
özür dilerim! ben de ölüyorum

bu kapanýþ, tiyatronun son sahnesi,
hayat sinemamýn reklamlarý
kitabýmýn hiç okunmayan son sayfasý,
ve rakamlarýn bitiþi
dokuz kere denediðim yaþamak
kaybettim! ölü bir ben kaldý geriye
Sosyal Medyada Paylaşın: