TENEŞİRE DİKTİĞİM DİLİM

Bir sancýyý ikinci kez ayný yerden doðurunca
Adýný bile koyamýyorsun...
Cami avlusunda bulunan bir bebeðin,
Bir adýnýn olmasý gerektiðini bildiðin halde
Adýnýn ne olduðunu bilmemek gibi...
Sen adýný ne koyarsan koy
Üzerine yakýþtýramamak gibi...
Kucaðýna alýp sahiplenmekten korkmak gibi.
Korkuyorum anneciðim,
Korkuyorum.
Kulaðýna ölümün çanlarýný fýsýldayýp,
Senin korkunu cesaretlendirirken;
Azrail’i kapýda misafir gibi karþýlamaktan korkuyorum.
Gözünü sana doðrultup,
Allah’ýn emri ile isterken;
Müsaademi bile beklemeden,
Boynumu kýldan ince býrakýp,
Seni benden koparýp gidecek biliyorum...
Bu yüzden korkuyorum...

Bir kimliðe oturmayan acýnýn
Belime baðlanan kuþaðý düðümleniyor yüreðime,
Düðüm sýkýþtýkça;
Boðazýmda biriken kanlar kesiyor nefesimi
Bilenmiþ bir býçak gibi, seri ve derin...
Derine yerleþince alabildiðince kadim...

Uzandýðýn yataðýn mevsiminden midir, nedir?
Bedenin bir ölümün adýndan da soðuk sanki;
Üzerine bir hýrka versem diner mi?
Terliyorsun, buzullarýn kumunu alnýndan kusar gibi,
Bir mendil sürsem tenine
Oyasýna kan deðer mi?
Nefesin, bir martýnýn yuttuðunu
Aðzýndan geri almak gibi,
Sen alsan, ben vermesem
Azrail kapýdan döner mi?

Gün aðarýr birazdan bütün ihtiþamýyla,
Iþýðý çaðýrýrken seni bulutlarýn siyahýna
Sakýn korkma!
Sen karanlýðý kucaðýmda yudumla...
Yýldýzlar kucaðýna serildiði zaman, kaygý duyma!
Býrak yorgunluðunu derin uykulara...
Ben her gece okunmamýþ masallar býrakýrým topraðýna...

Gidiþine yýllarý sýðdýrabilen kalbim,
Yangýnýný hiç söndüremez anneciðim.
Bir tek;
Zaman bana hak tanýrsa,ona tutunabilir ellerim...
Kanar yüreðim, susar teneþire diktiðim dilim,
Her gün kefensiz gömülür topraðýn yedi kat altýna þu bedenim...
Sadece selasýný bekler alacaðým son nefesim.
Ben ruhumu gittiðin an zaten teslim etmiþtim…


BERNA KAYA
07.11.2022

Sosyal Medyada Paylaşın: