ANNE UYAN
Anne uyan!
Bak bu sabah da karným aç uyandým.
Sanýrým, okula da aç gideceðim ve nefesim kokacak yine.
Arkadaþlarým bir bahane bulup uzaklaþacaklar benden.
Halsiz ve bitkin olacaðým beslenme saatine kadar.
Ama sana iyi bir haberim var anne.
Hani annesinin hazýrladýðý beslenmeyi beðenmeyen ve her defasýnda gizlice çöpe atan bir çocuk vardý ya,
Çöpe atmýyor artýk, attýrmýyorum.
Senin tabaðýmda kalan bir kaþýk lokmayý döktürmediðin gibi anne.
Diyordun ya bana "aç bakayým aðzýný, haydi kocaman aç’...
Bende onun karþýsýna geçip, ’açayým mý aðzýmý?’ diyorum þimdi ’aç’ diyor ’aç’...
Ben açým anne!
Doymuyor karným birinin bitiremediði son lokma ile,
Gözüm hep baþka bir çocuðun önündeki yemekte...
Böyle giderse, bir gün hýrsýz olacaðým galiba anne...
Günah ama olsun, çalacaðým herkesin yüzündeki mutluluðu iþte...
Gizleseler bile mutlaka bulurum bir çocuðun yan cebinde...
Tanrý’ya da küskünüm zaten, ihmal ediyor beni bugünlerde.
Oysa hiç bu kadar çok diz çökmemiþtim Tanrý’nýn önünde...
Görmezden geliyor demeyeceðim ama, Tanrý’nýn gözü kör mü anne?
Hani aðlayan her çocuk için bir melek gelirdi kanat germeye?
Kaç akþam oldu, kimse yok, kapý bile çalmýyor anne.
Her çocuðun gözyaþý yere düþmeden duasýný kabul eden Tanrý, nerede kaldý anne, söyle?
Þimdi hangi aðlayan çocuðun ensesinde?
Peki bütün çocuklarýn annesi uyuyor mudur anne?
Akþam olunca bir camýn önünde buluyorum kendimi.
Karþý apartmanýn mutfaðýna dikiliyor gözümün çivileri,
Öyle usulca izliyorum, akþam yemeðine telaþlanmýþ anneyi...
Ýzlendiðini fark edince, perdeyi çekiyor benden önce.
O zaman nasýl hýrslanýyorum anlatamam anne,
O an rüzgar çýksa önüme onu bile savururum nefesimin son gücü ile...
Ama bir gün ben çekeceðim o perdeyi ondan önce...
Uyan anne!
Ne olur bu akþam sen dikil camýn önüne, bir tas çorba dök açlýðýmýn üstüne...
Sýcacýk olsun, buðusu camýn perdesi olsun anne.
Ama sakýn görünme, uyuyan annelerin aç kalan küçük yetimlerine...
Bu açlýk neyin terbiyesi böyle anne?
Uyuyamýyorum yýldýzlar misket oynarken midemde.
Bu gece sesim çýkmaz, uyurum biraz vakit geçince ama;
Sabah beni okula ne olur aç gönderme anne!
10.10.2022
Berna KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.