MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GÜZ VURGUNU BİR KADIN
ünal beşkese

GÜZ VURGUNU BİR KADIN




Bir mutluluk hasisi ömrün zâlim güz’ünde
Kuru yapraklar uçar, o harâbat yüzünde.
Islanmýþ da dibinde, yapraksýz aðaçlarýn,
Bir hüzün yaðmurundan sýrýlsýklam saçlarýn
Yüzünde kýzýl renkli bir tül hâlini almýþ,
Ve saçlarýn içinde sapsýz bir çiçek kalmýþ;
Bir periþan karanfil, o da bir güz vurgunu,
Ayný yaðmurdan ýslak, o da sevdâ yorgunu...

Þimdi hazan rengidir, kurþûnîdir gök, deniz,
Bakýr rengi aðaçlar, her renk,hüzünden bir iz.
Hercâi menekþeye, solgun güz güllerine
Sonbahar hüznü sinmiþ çaresiz ellerine,
En sevdiðin o eski þarkýlar çalýnmakta
Bozuk, harap ve sesi tükenmiþ taþ plâkta.
Güneþle deðil sanki, acýlarla kavrulmuþ,
Sarý, kuru bir yaprak, kopmuþ daldan, savrulmuþ
Serserî bir rüzgârýn peþine düþmüþ gider
Güz vurgunu bir sevdâ, güz vurgunu bir kader...

Ýçli bir þarký gibi, dilimden düþmez adýn
Beni de vurdu o güz, ey güz vurgunu kadýn! ...

Ünal Beþkese (2010)

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.