VATAN SIRTLAYAN YİĞİT; HAVRANLI KOCA SEYİT...

VATAN SIRTLAYAN YÝÐÝT; HAVRANLI KOCA SEYÝT...
Balýkesir Havran’lý, bayraklaþan koç yiðit,
Anadolu Bozkurtu, Onbaþý Koca Seyit.
Bir vatan sýrtlanmýþtý, zor ama inanmasý,
Ordu sanýrdý onu, düþmanýn donanmasý.
“Çanakkale Geçilmez,” diyen söz Koca Seyit...

Rusya’ya yardým imiþ, bahaneler fasarya,
Þimdi ki Türklüðümdür, tarihte ki Troya.
Ölüm saçar doðuya, batýlý Agamemnon,
Çanakkale soyuma, ikinci Ergenekon.
Troya’dan, Türklüðe, þanlý cüz Koca Seyit…

Bombardýman altýnda, Mecidiye Tabyasý,
Susturulmuþtu Türk’ün, gürleyen bataryasý.
Diriliþ Destanýna, yazýlýrken þah beyit,
Toz ve duman içinden, doðruldu aslan Yiðit.
Oðuzhan‘dan mayasý, Türk’te öz Koca Seyit...

Anadolu yiðidi, Bozkurt olmuþ soluyor,
“ÇABUK davran, Seyit’im, ölmez Türk’üm ölüyor.”
Dönüp baktý tabyaya, Mehmetçiðim kan revan,
Bir Niðdeli Ali’yle, kendi ayakta kalan.
Büyük Hun’dan, bu güne, ölmez töz Koca Seyit…

Ýman ile mermiyi, vatan diye sýrtladý,
Çatýrtadý kemiði, damarlarý patladý.
Tarihlere sýðmayan, öyle kutlu bir andý,
Þimdi kibirli daðlar, Seyit’ime niþandý.
Zaferi namlusundan, gören göz Koca Seyit…

Kartal oldu süzüldü, Türk’ün kader güllesi,
Düþmanýn suratýnda, çaktý zafer sillesi.
Mavi gökler yarýldý, yaðýz yerler titredi,
Seyit sureti ile bir memleket kükredi.
Arþ-ý Alaya varan, gür avaz Koca Seyit…

Sel inmiþ nehre benzer, Türk’ün deli damarý,
Volkandan sinesiyle, yakar demir daðlarý.
“Zýrhlarý tutuþarak,” zor kaçtýlar boðazdan,
Kurt sanma, þer sýrtlaný, ders çýkarsýn ayazdan.
Tanrý Daðýnda yanan, sönmez köz Koca Seyit...

Büyük Millet verirken, ölüm kalým savaþý,
“Yenilmez Armadayý,” yere serdi Onbaþý.
Kahraman namý ile çift verildi tayýný,
Ar edip yiyemedi, bu zaferin payýný.
Edep ile kýzaran, kutlu yüz Koca Seyit…

Seyit’imin halleri, bize Ýlahi sýr mý?
Çeyrek tonluk bir mermi, esaretten aðýr mý?
Bozkurt olan yüreðe, Kýzýlelma huduttur,
“Muhtaç olduðun kudret, asil kanda mevcuttur.”
Türklüðüme ayandýr, hasma giz Koca Seyit…

Zaferin sonrasýnda, unutuldu Koca Türk,
Unutmadý yiðidi, Sarý Baþbuð ATATÜRK.
"Bedel istemem Ata’m, þerefi yeter" dedi,
Ölene dek alnýnýn, helal terini yedi.
Türk’ün asil evladý, hepimiz Koca Seyit…

Ey Türk Genci nereye!? Terk etme öz yurdunu,
Yýkýlýr zulmün tahtý, Firavunlar durdu mu!?
Bir kanun yazdý Atan, “Çanakkale Geçilmez,”
Cenk havasý vurmadan, ödlek, yiðit seçilmez.
“Söz konusu vatansa,” Yaradan olsun þahit,
Hor gördüðün Türk Genci, olur yüz Koca Seyit…
18 MART 2020 Muhittin KOÇ



Sosyal Medyada Paylaşın: