Þu zamane gençleri, gerçek aþký tatmamýþ, Onlara göre sevdâ, günlük ve hoþ bir hülyâ... Vefa, sadâkat, bunlar eski aþklarda kalmýþ, Ne sevenler Mecnundur, ne sevilenler Leylâ...
Gönülden sevmek hissi, çoðuna pek yabancý Sevgililer hep yolcu, yalnýz kendisi hancý. Ne hazin, sevilen de, sevenler de yalancý Sevdalarý hercâi, sevgileri hep riyâ...
Aþka hiç yer kalmamýþ küçülen yüreklerde... Kurutulmuþ çiçekler, anýlar günlüklerde, Pembe parþömenlerde aþk mektuplarý nerde? O yaþanmýþ sevdalar, birer masalmýþ gûyâ...
Nerde gerçek sevdalar, nerde Keremle Aslý, Nerde aþkýn hüzünlü makamý, hüzzam faslý? Genç gönüller aþksýzsa, bütün sevdalar yaslý, Aþk, gece görüp, sabah unuttuðumuz rüyâ...