Bir yudum duygu seli.

Sayfalar dolusu sözcükler birikiyor içimde.
Rüzgâra býraksam fýrtýna, sulara býraksam sel.
Aslýnda böyle iyiyim ben.
Tenha bir köþede kirli seslerden uzak.
Bir kumru sesleniyor aðaç dalýndan.
Allah’ým nasýl bir ahenk bu!
Sanki sabahý kutsuyor.
Biraz da hüzün var naðmelerinde.
Birazdan uçu verecek belli ki;
Ah bu da bir ayrýlýk olmalý ki;
Hazin bir bekleyiþi yolumun üzerine býrakýyor
Ne kadar rahatsýz edici oldu her þey
Hiç bir sese tahammülüm yok
Dalkavuk edalarý, çýkar üzerine kurulu düzen
Her þey kuru gürültüden ibaret
Alacaklar verecekler, mübalaða sanatýyla
Saptýrýlan gerçekler.
Herkes haklý, herkes masum.
Ýyiliðin kötülüðe boðdurulduðu saatler.
Günün sonu sabýkalý ayyuka cikarken her yaþanan, günün karanlýðýnda firari.
El etek cekiliyor yollarda karanlýðýn ürküsü.
Dilime dolanýyor kendi gölgesinden korkan bir adamin türküsü.
Kendi gönül silahimla kendimi vurmak istiyorum.
Kendimle barýþýk olamamanýn kýyýsýnda kendime küsüyorum
Her sey mi yalan, her sey mi yabancý bana?
Saatlerde mi yalan söylüyor, gerçek deðil mi zaman?
Bir çocuk aðlýyor içimde, kucaða alacak zamaným geçmiþ.
Içimdeki depremlerden anilar bile ürküp gitmiþ.
Olumsuzluðuma yorum yüklemenin çabasýnda heba oluyor yine akþam.
Serin bir Eylül akþamý bu!
Poyraz rüzgarýna tutulmuþ gibi titriyor içimdeki ürkek tavþan.

Sosyal Medyada Paylaşın: