Yokluğunda Ben

Kendime izah edemeyeceðim kadar
anlamsýzým.
vazgeçmiþtim hayatýmdan ve senden ansýzýn.
Þimdi delicesine bir hasretle özlüyorum seni.
Kanýma dokunuyor fütursuzca git deyiþim.
Biliyorum suçluyum bu sevdada..
Fakat yinede ’affet beni’ demeyeceðim.

Olmazdý be gülüm yakýþmazdý..
Yanlýþtý ve bir okadar dýþlanmýþtý aþkýmýz.
Biliyorduk..
ve sadece susuyorduk.
Git diyemiyorduk..ikimizde..
çünkü birbirimizi ölesiye seviyorduk..
Belkide bu sevdanýn gizemine saklanmýþtýk
Bilemiyorum...

Çok zor...
þu, âsi yüreði avutmaya çalýþmak..
sözcükler kifayetsiz kalýyor..
ve içimden yazmak gelmiyor.
Söyleyecek bi dolu söz varken..
kelimeleri hapsetmek..gönül hücreme
ve karanlýklara mahkum etmek ecelim oluyor.

Burnunun dibine kadar sokulupta..
nefesini duyamamak kadar acý..
ve dokunamamak yüreðinin sýcaklýðýna..
bilsen ne kadar sancýlý.
Özlüyorum seni!
Alýþmýþým birtanem..
Görmediðim yüzünün çizgilerine..
gömmüþüm düþlerimi.
Duymadýðým sesine karýþmýþ hýçkýrýklarým.
Ve süzülürken yanaðýmdan iki damla yaþ
Hissediyorum o an..
sessizliðimde..
seninle aðladýðýmý canhýraþ.

Belki ayný yýldýza uzanýyor ellerimiz..
kimbilir...
belkide ayný rüyayý görüyoruz.
Bir bütün olmuþken ruhlarýmýz..
nasýlda varlýklarýmýzdan umarsýzca uzaðýz.

Dinliyoruz sevdiðim, iþte duyuyoruz.
Bak! bizim þarkýmýz çalýyor radyoda.

’Dönülmez akþamýn ufkundayýz’

Hangi karanlýða gömsem yüzümü..
Hangi cellada versem bileklerimi..
Unuturum seni? .
Gözlerimi baðýþlasam mesala..
Yerinden söküp atsam yüreðimi..
Nefes alabilirmisin yinede hücrelerimde?

Hangi yaðmur getirdi seni bana?
Cemre gibi düþtün topraðýma..
Binbir renk baharlar açarken yüzünde..
Ýçinde kýþlarý yaþayan ben..
Nasýlda üþüyorum bilsen.

Yokluðunda ne ateþler yaktým........da..
.............yinede...........Hasretini ýsýtamadým.

........Özlüyorum seni birtanem..........


(21 Mayýs 2008)

Emine Genç



Sosyal Medyada Paylaşın: