Benim hiç ’Baba’m olmadý biliyormusun. Baba diye/bildiðim dað gibi adam ’Benim sýðýnaðýmdý, tek dünyam’. ’On üç’üm de devirdim koca daðý Bombaladým sýðýnaðýmý.. Ellerime dünyanýn kaný bulaþtý Kirlendim... kirletildi içimdeki çocuk.
’Ondandýr kýrmýzýyý sevmem, Asi oluþum, isyaným ondan’
Kâlbim mühür.. Dil’im kilittir. Açmaz dalým da hiç bir gül Baba yol’dur yol bir ömür.. Kanar, acýr canýmýn hüsran yollarý Susturumam o vakit içimde isyanlarý.
’Topraðým kurumuþ kan gölü, mezarým olmuþ babam’
Ah! babam Baba diye/bildiðim Yokluðunla aciz, Varlýðýnla inlediðim! Baba bile diyemediðim Babam! Mezarýný görmediðim mezarým babam!
’Öldük yaþamadan, öldürüldü içimizde ki masum çocuk/zaman’
Emine Genç / 17. 03. 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dil-ruba Emine Genç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.