Hani, bir güneþli baharý olurdu Ýstanbulun; Boðaz sýrtlarý erguvan rengi Ve masmavi bir rüzgâr eserdi denizden ince ince Ve bir ýlýk yumuþaklýðý vardý ellerinin; Ürperirdim ellerime deðince...
Yaþým; iþte, o yaþlardý, toydum, Severdim; ekmek gibi, su gibi sevmeye mecburdum. Ve bilmediðim bir tadý vardý dudaklarýnýn; Tattýkça acýkýyordum...
Sonra, yýllar girdi araya, Evlendik, çocuklarýmýz oldu-þiirlerdeki gibi-, Kötü bitmedi hikâye, ayrýlmadý yollar Fakat Ne bende o kaynayan kan, Ne senin ellerinde o ýlýk yumuþaklýk, Ne Boðaz sýrtlarýnda erguvanlar var...
(1988) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.