azalan elma aðaçlarý güz söylencesi ben biraz evde yokluðun geriye kalaný...
yalnýzlýðýn kar gözüyle öyle günlere mekik dokudu sis sarýlmalar eksildi bahar soneli usanýþýn çýplak saatine ben biraz kendime göç buluþmanýn yeryüzü payý.. bir siyah ki gözlerimin mavisine aðaçta yaprak düþecek ölüm ömrümden büzülen kuþlar çözülecek hakedilmiþ kýyýlarýn deniz pileli yüzüne/ yüzüm ki bulup kaybettiðim apansýz ayaklanma
ýssýzlýðýn doruklarýnda solgun duraklar titrek tül aydýnlýðý ayaklarým rüzgar gövdesinde dikenli hüzün zamanýn kendine küçülen ýrmaðý ölsem çok sussam az
gecenin ebruli yakasýnda intihar iplikleri bana bir söz doður kýrýlýrsa durduðum yere ayna bir çocuk çýðlýðý basar sandalyeleri aðzýmda gül kýrýlýr
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.