Gecenin zifir-i karanlýðý olmasaydý, olur muydu þafaklar?.. Dereler, çaylar.. çaðladýkça; hem kendini, hem de etrafýný paklar.. Soyumuz devam eder miydi? olmasaydý; zýtlar, eþler ve çocuklar!.. Bir tane tohum, içinde; kendi cinsinden, milyonlarca yavru saklar...
Her zaman; namuslular, namusluyu.. hýrsýlar da, hýrsýzlarý aklar, Muhteþem yaratýlýþ dururken, tesadüfe inanýrlar salaklar; Nasipsizlerse; bu Dünya’yý, her zaman “velvele”ye verip dururlar, Böyle fikir özürlü, zavallý insanlarý; sadece “ölüm” paklar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
m-oglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.