yorgun kýrýlmýþ gönül ta ince yerinden . ömür bitiyor, tek tek kopuyor günler takvimden. geçip gidiyor seyyale ,mazi gamlý hazan bahçesinden.
gözyaþlarým dolmuþ özüm olan topraða.. mevsimlerden sonbahar , sararan ruhlarla düþmüþ arzýn ahzanýna... son demlerde ecelden , hayatýn hezeyanýndan benizler kül olmuþ ister mi nas veda..
ömrün gecesinde bir sûkun. tefekküre dalan kalpler suskun... bir elif miktarý çektim , hüzün ve ilahi aþka meftun.. semaya kalkan eller yaradanla bu demde buluþsun.....
Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.