YAZAMADIM

takvimlerden düþen
hüzünle
ömür serzeniþte.
mevsimlerden eylül,
gönül çekiyor
kürekleri
aheste.
dünya bir
girdap teknesinde
yüzüyor
garabete...
insanlýðýn us’una yürüyor
bilinmeyen
bir zümre...
sancýlý efkar
doðar
uyumayan
gözlerde ..
gecenin
karanlýða iltica
saati hep ye’sle .
müphem
bir âtiye
bakýyorum
muðlak düþüncelerle....
menfur saldýrýlar
ego denen
benlikleri yesertmiþ..
merhamet algýsý
herkes için
bir nimetmiþ.
kullanýmý
insana zahmetmiþ.
dostluk ,arkadaþlýk
siyah tüllere
sarýlý sahtelikmiþ.
insanlarý tanýdýkça
yalnýzlýðý
er kiþi dost
edinmiþ...
bu çaða
aklým bir türlü
ermiyor .
herkes birbirinin
kabrini
kazýyor.
üzmek,
sindirmek,
tecessüs
kanýmýza,
tahtýmýza
kuruluyor.
her yüze
güleni
insan "insan"
sanýyor .
yalnýzlýk hiraya
dönüþ ,
nasýl da öz
topraðýna
vatanýna
çekiliyor..
mevsim yalnýzlýk !
öznesi insan !
yüklemi ,
hala oturtamadým .
cümlelerim devrik ,
kelimelerim kifayetsiz .
yine anlatamadým
anlaþýlamadým.
imleçler zamana
aðlar, mekana sýðamaz
o yüzden
kan damlayan
kalemimden
þiirler yazamadým...



Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın: