Açık pencere

yapýþmýþ sel
çýplak bahar’ýn astarlý duvarlarýna
fýrtýna teri
gece göðsümde buruk nehrin aðýdý
ipince çýðlýk...



zeytin dallý ýslýklarýn göçebe çöllü yollarýna
yaðmursuz gök sancýlar ten
kurak yaralarýn ellerinde
minesi çatlayan gölgeler
soluðunu geri çeker
yanaþan güne
usulca eksilen yolculuðun boyutsuz çoðalmalarý daðlanýrken
tam burada daðýlýr köklerinden ateþ
kýyýlarda rüzgar kýrbaçlý kýzýl kuþlar


-sesim eklendikçe nasýl kývranýyor tepeler-




çözülmemiþ damarlarýn suya açlýðý
devþirir kendini yeni uçurumlara
kapanmaz olur gecenin yýldýz dolu gözleri/
gözlerim yanar.
bir maviyle aðzýmý yeryüzüne atan susmalar
içerde ve dýþarda öfkeli kanat
öper her yakarýþta karanlýðýn
çiçek ölülerini..




açýk pencerelerde iri bir gülüþ
suyu kýrarken
ah benim uykuya dalmýþ bahar’ým
öylece yatar yüreðimde
içinde dað çocuklarýnýn
haylaz dansý..



kýmýldayan toprakta ve
yeþilde duyarým zamaný
bir bilsen nasýl yýrtarým karanlýðý
boþalýr þehir..
baþýmda duman ki sabahlarý erken kalkar
çýrpýnýr durur dilimde aðrý..



topla sesini rüzgar
bir ses atsam kabarýr
olanca gücüyle sessizlik

....


Sosyal Medyada Paylaşın: