Buðday tanelerine doldurdum umutlarýmý, Çorak topraklara ekmemeliydin. Yine de gönderdim bereket bulutlarýmý, Yaðmuru, asfalt sokaklara dökmemeliydin.
Altýn rengi baþaklar beklemekteyken, Saplar hiç uzanamadý güneþe doðru. Yeþil kalmýþ üç - beþ güdük sürgünü Kendi ellerinle sökmemeliydin.
Belki bir mucize olur zamanla, Hani kar - kýþ, güneþle, suyla Belki canlanýrdý yeniden tohumlar, Yüreðindeki taþlarý döküp döküp de Üstüne bir de zift çekmemeliydin.
Tohumlar yok oldu, ümitler bitti, Bulutlar, rüzgâra kapýldý, gitti. Mutlu bir hasat alamasak da, Dik durmalý, diz üstü çökmemeliydin...
Ünal Beþkese... (2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.