YORULDU VE GİTTİ
Sanma geliþinle ömrüm döndü tekrar bahara.
Aðustosta karlar yaðdýrdýn sen baþýma benim.
Yüzüm döndüm yýllar önce bitmeyen bir kahýra.
Bile bile sebep oldun dinmez yaþýma benim.
Sýratý yaþattýn bana bu dünyada ölmeden.
Mahrum ettin þu gönlümü doyasýya gülmeden.
Sana dair ikrarýmý araþtýrýp, bilmeden.
Mahpusluðu reva gördün gönül kuþuma benim.
Bir an gülüþüme verdin asýrlarýn derdini.
Konuþturdun gýyabýmda merdini, namerdini.
Muhatap eyledin bana cihanýn her ferdini.
Acý ektin, zehir koydun tatlý aþýma benim.
Dedim gel beratýmý ver hür olsun aciz caným.
Huzur bulsun senelerdir acý çeken sol yaným.
Aktý da akmadý derdim gözyaþlarýmla kaným.
Üstüne karalar çaldýn bir de kaþýma benim.
Takdir etti boyun eðdim bu derdi yazan bana.
Ben derdinle inilerken el diyor ozan bana.
Öyle iþte kaç yýl oldu her mevsim hazan bana.
Kaç gece üþüttü gel de bir sor kýþýma benim.
Mesut’um ömür bitiyor yolun sonu göründü.
Dönüp bir yol bak arkana ne þartlarda yüründü.
Dil sustu can, yürek yandý, gönül gama büründü.
"Yoruldu ve gitti" yazsýn mezar taþýma benim.
Mesut ALTUNKAYNAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut ALTUNKAYNAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.