PORTRELER (42)

Ne doðduðu günü ana kucaðýnda,
ne öldüðünü musalla taþýnda
normal bir insanýn
hissetmesi, duymasý ve hatýrlamasý
imkansýzdýr inanýn.

Oysa Azra Erhat
öldüðünü bile duyarak;

“ Doðumumu yaþayamadým(*)
þimdi ölümü yaþýyorum,
bir yandan da çalýþýyorum,
doðum ve ölümün tek oluþu ne güzel...“
Ýyi aný kötü aný yok benim için
çok güzel yaþanan her þey l”

Diyebiliyor niçin?

Çünki sanatçý ölse bile,
hergün her eserlerinde;
“Evet ben öldüm
ama öldüðümü de gördüm
aranýzda yaþarken,
bu yaþamdan kaçarken.”
Diye seslenir bize.

Baþýný bilmediðimiz
sonunu görmediðimiz
iki bilimez arasý;
Toplanan-çýkarýlan-çarpýlan-bölünen
ve sonunda sýfýrlanarak topraða gömülen
rakamlarýn
-yani kaç taneler ve ne kadarlarýn-
elde kalanýdýr hayat!
Kimimiz buna ” birikim” der yanýlarak.

Kimimizi ise insan yapar;
Acýsý, sancýsý, onuru ve mutluðuyla
yaþam denen anýlar.
Bir kitapla çýkýverirsin Mavi yolculuða,
Bodrum’da Halikarnas balýkçýsýyla karþýlaþýrsýn,
Truva’da Homer ile savaþýrsýn,
Atatürk ile birlikte kurtarýrsýn vataný,
Nazým’ýn mýsralarýnda kucaklar seni anadolu insaný.

Anýlarda selamlar seni Azra Erhat Haným;
Ne yazýk ki dostlarýnýn çoðunu
þahsen tanýyamadým,
yalnýzca Profösör Bedri Rahmi Eyüboðlu
hocam’dý benim.
Onun Tünel Narmanlý Yurdu’nda
kendi atölyesindeki ”Yazma Segisi” salonunda
abisi Sabahattin Eyüboðlu ile uzunca sohbet ettim
ama tümünün kitaplarýyla Mavi Yolculuða gittim.

Evet bende burada Anaolu ve Homer adýna
teþþekkür borçluyum Azra Erhat Hanýma;
Bana Truva’dan Bergama’ya dek
7 roman denemesi yaptýrdýðý gerçek.

(*) Sayýn Azra Erhat’a ait olan bu satýrlar ÞÝÝRÝN HÝKAYESÝ’ndeki Sayýn Zeynep Oral’ýn mektubundan aynen alýnmýþtýr.


Sosyal Medyada Paylaşın: