Hayallerim göklerde, kanatlanýp uçarken!
Kime, nasýl söylerim, atiden ümit varým?
Vataným yýðýn, yýðýn hainliðe duçarken;
Oturmuþ kansýzlardan, derde derman ararým!
Bu muydu söylediðin, hep vakayý adiyen?
Sayende kan geliyor, gözden mütemadiyen!
Þimdi benim milletim, konuþmaya diyetli;
Milletimiz arýyor, baþta bir haysiyetli…
Diyemem asla sana, nedir bu halin diye!
Ey þüheda diyarý, Türk vataný, Türkiye!
Kendini Türk sananlar, Türk’ü esir aldýlar!
Bu kahpelik deðilse, deyin kahpelik nedir?
Milletimin baþýnda, senelerce kaldýlar;
Tüm deðerler silindi, þu kepazelik nedir?
Kendi öz milletine,” zillet” ve “illet” diyen;
Türk düþmanýný alýp, bunlar da millet diyen!
Benim yurdum görmedi, böylesi art niyetli;
Hiç kimse beklemesin, olmam hüsnüniyeti…
Nasýl derim ki sana, iþgal edildin diye?
Sen esaret bilmezsin, Türk vataný, Türkiye!
Siz asla bilmezsiniz, özgürlüðün adýný;
Adaletsiz yönetim, iþlemiþ kanýnýza…
Yarataným biliyor, hükmünün miadýný;
Burda olmazsa orda, kalmaz hiç yanýnýza!
Bu fýrsat artýk ele, geçmez hiç ebediyen;
Sürdüremezsiniz ki, hep gayriiradî/yen…
Allah yürü demiþse, olursun variyetli!
Veren geri de alýr, olmazsan marifetli…
Söktünüz, bu devletin çivisini de, niye?
Alttan, üstten ses gelir, Türk vataný, Türkiye!
Þimdi hep düþünüyor, el þakakta tüm beþer!
Küfre rýza küfürdür, Allah var, neden ürküm?
Eceli gelen köpek, mabet duvarýn eþer;
Düþmana fýrsat verme, uyan artýk ey Türk’üm!
Bir bakýn devþirmeler, kalkmýyorlar katiyen!
Sanki pek koruyordu, sükûneti zaptiyen…
Deðiþmiyor yurdumun, hiç hal-i pür melali!
Titre kurtulsun artýk, bayraðýmýn hilali…
Yine kalkarýz elbet, eðilme dik dur Türk’üm!
Yine çizmeyi giyip, gelecek Atatürk’üm!
Antalya-2019/02
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.