Gökyüzüyle oturmuþ yýldýzlarla serenat yapýyor Gecenin karanlýðý örtü gibi kaplamýþ tüm detaylarý.
Oysa sabah olunca görürsün tüm musibetleri Hemen baþucunda bir ülke tank, tüfek sesiyle geceye eþlik ediyor oysaki. Þöyle bakýnca asýl serenatý hayatta kalabilmekle yapýyorlar...
Ahir zamanýn gerçekleri miydi bunlar Yoksa insana verilmiþ en zor imtihan mýydý Herkes kendi canýyla sýnanýyor bu zamanlar. Çok garip bir diyardayz...
Ruhu daralýyor, çocukluðu aðlýyor ama ne çare, kimse kimseyi duymuyor... Olacaklara çare yokmuþ dercesine, herkes saðýr dilsiz...
///
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rukiye Aykut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.