Nerde yanlış yaptım

Gecenin zifiri karanlýðýnda,
Derin mi derin bir uykuya dalmýþým.

Ansýzýn bütün vücudumu þiddetli bir korku
kaplar ve ürperir, narin kalbim.

Sanki bütün dünya alacaklý benden,
Sýrtýný dönmüþ büsbütün...
Geceler bile tenha ýssýz ve ýþýksýz...

Iþýltýlarýyla Karanlýða meydan okuyan dostlarým,
gökkubeden düþecek gibi.
Melül melül incinen edalarýyla eþlik ediyorlar
zat-ý hâlime...

Sanki Zamanýn içinden deðil de duygularýn
içinden geçiyormuþum
öylece var gücümle sýnanýyorum kendimle...

Yoksa bu Ýnsan olmanýn bedeli miydi?
Zihnimde düþünceler uçuþuyor...

Baktým ki olmuyor yýldýzlarýmý,
gecemden çalan yaným.

Ýnsan olmanýn bedeli bu olsa bile,
tövbe istiðfarla son gözyaþýma,
teslimiyet kesildim baþtan ayaða.

Omuzlarýma yüklediðim bedellerden,
fazlasýyla Umutlu yaþýyorum bu hayatý...

Ýnanýrým ki her derdin bittiði bir þafak vakti vardýr.

Vesselam...


///
Sosyal Medyada Paylaşın: