MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KUŞLUK İLE İKİNDİ
Şaban Aktaş (Homerotik)

KUŞLUK İLE İKİNDİ





gittin,
savrulan baþaklarda güneþin türküsü
düþlerine dalgýn
edasýyla salkýmsöðüt, nazlý nazlý
salýna salýna, bakmadan ardýna
estiði yöne rüzgarýn...



gittin,
kayboldu güneþ
haziran ortasý bir sýcaklýk kaldý senden
her sabah aþka uyandý dünya
tek kiþilik bir hücreye kapandý yüreðim...



gittin,
yýllardýr karþýmda ayný resim
ve ayný nehrin kýyýsýndayým
yosunlandý suya düþen her cisim
taþlaþtý yüreðimde hüznüme gömülen Venüs...



gittin,
böldün beni ikiye
yarýsý sende kaldý dað yüreðimin
v/oltasýnda mecnun
gezer daðlarý baðrýyanýk...



gittin,
umarsýz kaldým kapýlarda
avlusuna gülün, aðlamadan
açýlmýyor gökyüzü
yüreðim tutuklu, seni sevmekten sanýk...



gittin,
kar yaðýyor düþlerime, yüzümde nefesin
derin bir vadide uðulda/yan bir nehir
gül donuyor,
bülbül yanýyor içinde ayný kafesin...



gittin,
sen kuþluk vaktindesin, ben ikindisinde ömrün
dumanaltý bir ýsý dalgasý mý
nebuloz bir bulut kümesi mi (?)
ay mýyým, yýldýz mýyým;
ne olduðum, ne olacaðým belirsiz...



-II-



gittin,
gýyabýnda ilk celse,
vakit gece yarýsý
melekler zabýt katibi
kör þeytan savunman
iddia makamýnda acý,
rüzgar tanýk
azrail muhakemeye baþkan
yüreðim sevmekten sanýk,
gözden geçti münderecat
inc(e)/lendi gönül baþtan..



gittin,
filizkýran bir dal kesmiþ;
soruldu iddia makamýndan,
-rüzgâr dinlensin!
-hýzlý estim, bir dal kestim
yüreðime girdi
tanrý þahidimdir ki; o’ndan estim...



gittin,
ölmeye deðer esiþin vardý
’sükut ikrardan sayýlýr’
eðdim baþýmý,
hâlâ yaðmurlara karýþýr
durduramam gözyaþýmý,
makarasý elimde düþlerin
çekti ipini cellat
koptum hayatýn filminden
uçtum gökte yedi kat...



gittin;
uçtum yunus gibi gökyüzüne
önümde cam, saydam
bir akvaryumun içinde dünya
her nesne güzel
seni yaþamak daha da güzeldi,
indim yeryüzüne gerisin geri...



gittin ,
oysa hep bana geldin
sanma ki eylül, yine hazan
karþýmda hep ayný gül,
dikenin göðsümde azan
hiç kimse yapmaz
gülün yaptýðý eziyeti
el sürmeden aðlatmaktýr
gerçek aþkýn meziyeti..


gittin,
sevmeye hükümlü her âþýk o günden beri,
akþam olur
gözlerime güllü mendil baðlanýr,
sevdalanýrým bülbül gibi gecelerde;
özüm ateþ ile daðlanýr...



Þaban AKTAÞ
21.02.2004



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.