Buzul

zaman sýýrýndan soyunduðunda
gece küllerinden sýyrýlýr topraða
rüzgâr tadýnda akþam
göðsümün aðrýlarýný uyutur

yolun baþýnda menzil kendine kayýp saray....




saðýr dudaklarýný öpüyorum yaðýz atlarýn
saçlarýmda daðýnýk yýldýzlar ve
yaðmur sesleri..
alnýna ay vuran kamçýlý vakitlerin
kanatlý karanlýðý..
zeytin gölgelerine gidiyorum
yalnýzlýðýn eþiðine lambalar kopuyor
uykumun içinde sis buðusu
gözlerime uzun saatlerin sakal
býrakan kuytusu..
berbat gecenin katran ve buzul sayýklamasýnda pencereler
bir þeyler anlatýyor içimin körüne
oysa ýþýklý parçalarý var ruhumun
yangýn iþleðinde..
kýyý/sýz bir orman kýsýk çaðrýlarýn sýzan yaþlarý ki,
ýrmaklar takýlýr sözlerimin gece büyümesine
düþler bir bakýma usulca





her yýl biraz daha kýsalýyor aynalar
bana mý öyle geliyor devrilirken takvimler
aðzýmýn kýyýsýnda bulutsu çiçekler
daðýnýk ve huysuz ikindi.
büyük kopmalarýn ýslýðýný kundaklýyorum
dilimde,dilsiz dünya kramplar içinde
zaman sýrrýndan soyunuyor
hiç bir el masum kalmýyor
ay karýþýyor alnýmýn çatýsýna
þehirler de batýyor susan yaralarýn
buzul divanýna



dokunsam
gecenin ötesi bir derinliðe kaybolur
parmaklarým..

söndür ýþýklarý kalbim

.....

Sosyal Medyada Paylaşın: