Aðarmýþ saçlarým mý, mevsimler mi günahkâr; Seni hep ilk baharlar, beni kýþlar kucaklar? ’Aþk çaðým geçti’ derken, tattým kara sevdâyý, Düþlerimde yalnýz sen, gözümde gözlerin var.
Þimdi bütün duygular, bende hep hüznün dengi, Güneþ, mehtap, gün, gece; hep gözlerinin rengi. Þu yorgun yüreðimde çýrpýnýrken bu sevgi; Gönül bana sitemkâr, ben kadere isyankâr...
Zaman sustursa bile þu bülbül-ü þeydâyý Yüreðime eþ ettim ben bu kara sevdâyý. Ne bülbül gülü sevmiþ, ne de Mecnun Leylâ’yý Þu ihtiyar gönlümle seni sevdiðim kadar.
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.