Korku, kendi ellerimizle beslediðimiz vahþi bir bahçe. Hýzla büyüyen bir yangýn, obur. Ayaðýmýza çaktýgýmýz çivi, hatalarýmýz. Taþlarýný ördüðümüz cehennem çukuru. Belki bir aciziyet hali bu teslimiyet Yaný baþýmýza kurulan. Bizi göçe zorlayan mutluluk diyarýndan. Çeliþkili görünse de kendimize ait zavallýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.