GÜNEŞİ ÖPTÜM

Güneþi öptüm
Haylaz bir ikindi üstü
Çöle dönen dudaklarýma yürüdü can
Teninde bahar vardý
Gözlerinde kaynayan volkan
Güneþi öptüm
Yüreðim erirken avuçlarýnda
Saklýmda kaldý izi
Ak göðsü köpük köpüktü
Devran týlsýmýyla mühürledi bizi

Asýrlar öncesinde büyüyen týný
Ölüm gibi sýzýyordu dudaklarýnda
Kýz çocuklarý diri diri gömülüyordu topraða
Karýn aðrýsýydý nefeslendiði bu dünya
Uzun uzadýya serildim gözlerine bir vakit
Kül oldu bildiðim ne varsa
Aklýmý zayi ettim
Kan doldu yüreðime
Kaçýp sýðýndým gülden zarif ellerine
Elleri cennet kokuyordu
Beþ parmaðýndan pýnarlar çaðlýyordu
Öptüm çaðala yanaklarýndan
Öptüm oynadý yer yerinden
Dalgalandý denizler
Rengini buldu dünya
Dönmeye baþladý mevsimler

Güneþi öptüm
Buza kesen kýzýl bir þafaðýn ertesinde
Ýndirdi baþlarýný daðlar
Erdi visale ýrmaklar
Gam perdesi çekildi gözlerinde
Düþtü bir bir yüzüne cemreler
Köpürdü dudaklarý kar beyaz
Kenarýnda bitiverdi lokumlar akideler
Gerdanýnda kýsraklar belirdi
Saçýný rüzgara veren kýsraklar
Kederi topladý tasýný taraðýný
Neþeyle ýþýldadý al al yanaklar
Güneþi öptüm
Yitirdim evveli ahiri zahiri
Öptüm dudaklarým baþtan baþa gül reçeli….

Sosyal Medyada Paylaşın: