Gönlümün sonbaharý, kurumuþ dallarýnda bitiveren bir sürgün, taze, pembe bir muh’sun. Meyvanýn tatlandýðý olgunluk yýllarýnda Kadýnsý zerafetin, narin, ince bir ruhsun.
Sînende açan beyaz, o misk kokan çiçekler, Aralýk dudaklarýn, sanki bûseler bekler. Hülyalý bakýþlarýn, nice arzular ekler Seni sevmek , hem güzelsin, hem þuhsun.
Sen benim can suyumsun, ay ýþýðým, göz nûrum, Damaðýmdaki tadýn, sakladýðým gururum. Teninin kokusuyla hâlâ sarhoþ olurum, Belki de bu yüzden sen, bana haram, mekruhsun...