Paletinizdeki renklerden biri olmak isterdim. Ya bir ’gün batýmý’ tablosunda uçuk bir eflâtun, Ya da bir ’sonbahar’ manzarasýnda pastel bir sarý, Ama en çok da ’Kendi portreniz’de dudaðýnýza sürülen koyu kýrmýzý...
Beni fýrçanýza aldýðýnýzda Nasýl titrerdi yüreðim kim bilir Ve ne plânlar kurardým için için, Parmaklarýnýza sürünüp, elinizde kalmak için....
Siz, gizem dolu hülyâlarýnýzýn resmini yaparken Hep hayran hayran sizi seyretmek isterdim, Gözünüzün bana deðmesi için dualar ederdim. Oysa, benim rengime hiç gerek duymadýnýz Beni paletinize bile koymadýnýz...
Þimdi siz Ýçimde hep yaþayan bir sevgisiniz ümitsiz... Ve ben, Hiçbir resminizde olmayan renk, Karasevdâlara denk...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.