Avare

Neden yokuþta iken kesiþti talihimiz?
Ben hep nefes-nefese, geri dönemiyorum
Bu þehirde sen denen bir ýþýðým da vardý
Þimdi uzaklardasýn, seni göremiyorum

Seninle son görüþte anladým, gidecektin
Gözlerin sükut gibi, ne konuþtun, ne dindin
Benden götürdüklerin þiir deðildi yalnýz
Artýk yazamýyorum, çünkü sen ellerimdin

Bir az çocuk gibiydim, bir az kafam bulanýk
Ne kadar yeri yakýp kül eylemiþtim o gün
Ateþle oynuyordum, duygularým karanlýk
Seni külümden biten gül eylemiþtim o gün

Öyle uzaktasýn ki, kendim de benden uzak
Kaç iz gerek acaba kendimi bilmek için?!
Kaç kýþ geçmem gerek ve kaç yol ve kaç tuzak
Senden Allah’a giden yollarý dönmek için?!

Avareyim, azizim, ne yol, ne hasret biter
Sen sulardan sulara susarak uçmaktasýn
Parlayan bir Güneþ çiz, ya bir tanýdýk satýr
Bileyim ki, ömrüme hep ýþýk saçmaktasýn
Sosyal Medyada Paylaşın: