Robot deðilsin ki basam düðmeye susturam seni. Aðzýn var söylemeye; “Hayýr!” demeye.
Kukla deðilsin ki çekivereyim ipini, sesini yansýtarak, oynatayým dudak.
Koyun deðilsin ki güdeyim seni, beynin var düþünmeye, dilin var söylemeye, melememelisin! Ne kurdun, ne itin nede çobanýn yemisin; Eðerki bir kere sen “Yeter!” diyebilsen.
Ýnek deðilsin ki saðayým seni. sütünden peynir-tereyað-yoðurt yapayým, etinden pirzola-biftek-kýyma, gübrene saman katayým, tezeðin ile kýþýn ýsýnmaya.
Köle deðilsin ki alýp-satsýnlar seni, yok ki boynunda tasma, nerede ellerinde kelepçe, hani ayaklarýnda pranga?
Eþekmisin ki vursunlar sýrtýna semeri? Kadýným, anam, karým, eþdaþým, kardeþim, dostum, arkadaþým; Önümüz demokratik seçim, “Uygar Ýnsan” kalmayý seçmelisin!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.