Geçse de köhne ömür dört duvar arasýnda, Gönül ufkumda özgür esen bir yel olurum. Vatan olsun, yâr olsun, içime aþk düþünce Duygularým coþar da, çaðlayan sel olurum.
Dert olur, silemezsem garibin göz yaþýný. Sevgiyle, merhametle kotararak aþýný Sevgiye hasret kalmýþ bir öksüzün baþýný Yüreðimle, beynimle okþayan el olurum.
Eðer bir gün bilerek doðru yoldan çýkarsam, Bir yardým dileyene, kulaðýmý týkarsam, Büyüklük taslayarak bir gönülü yýkarsam Ýþte, o zaman yanar, biterim, kül olurum.
Sevmek en güzel duygu, beni hep mutlu eden Bir kez aþka düþünce, her þey deðiþir birden Safi sevgi kesilir, sanki kaybolur beden, Sevdiðimin elinde bir demet gül olurum.
Sevgi Allah vergisi, bana bahþeden Hak’sa Benim hazinemdir o, zenginim bende çoksa... Sevgi benim can suyum, içimde sevgi yoksa Yüreði kumla dolu, cansýz bir çöl olurum.
Sevginin insan için deðerine erince, Ufukta sevgi dolu bulutlarý görünce, Hemen altýna koþup, damlalarý derince Damla damla sevgiden, koca bir göl olurum.
Þiirlerimde duygu, yürektendir, gerçektir. Her þiir, pembe, sarý, renk renk açmýþ çiçektir. Ömrümün son mevsimi, onlarla geçecektir; Canlý çiçekler vermiþ, kuru bir dal olurum...
Kibir tanýmam ama, deðerimdir onurum, Haksýza isyan eder, haktan yana dururum. Ne aþka, ne güçlüye köle olmaz gururum, Yalnýz Yaratanýma, Allah’a kul olurum.
Ünal Beþkese (2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.