içime aktý yeryüzü kavký içime hüzün yollarý toprak uzantýsýyla sallandý çocukluðum sakladým soluðumdan yaðmur içen köy evlerini..
serin kayalarýn yorgun ve uykusuz çukuru ýslanmazken kimse oralarda gözyaþýmla geceye dokundum cama vurdu bir el kendimi özledim
kýrýk günlerin bileklerinde bir gün daha geçiyor inceliyor ayaklar yine de saklarken yüzümü yalnýzlýða vuruyor kapý diyorum uykular masum ak bir çiçeðin gövdesinde sonra kýyamýyorum gözlerimde baharýn kar ayazý bir yerden sonra hep kendime dönüyorum
buðday benizli çocuk saçlarýmý okþuyor burdayým diyorum yanýnda çamurdan kuleler yaparken geçiyor baþýmýn üstünden martýlar anlýyorum sesini
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.