Bir görünüp kaybolmak, meðer hünermiþ sende!
Saymadým kaç yýl geçti, her an seni anarak…
Zaten hep özlüyordum, gelsen de, gelmesen de!
Külüm göðe savruldu, sevdan ile yanarak…
Yeþili çok severdim, yakýþýrdý sarýya!
Ýmrenirdim, sapsarý güle konan arýya!
Benzetirdim gülleri, füsunkâr bir periye!
Her sarýnýn peþinden, koþtum seni sanarak…
Bilmem nerdesin þimdi, merakýmý mazur gör!
Daðda bir çiftlik kurdum, Gökçe göle nazýr gör!
Þayet geçersen burdan, ilk köþede hazýr gör!
Meczuplara benzedim, gece, gündüz dönerek…
Senin aklýn yerinde, biraz akýl ver bana!
Ne olsa eski dostuz, sanma gitmez yabana!
Muhtaç býrakma beni, sakýn ha merhabana!
Gezmek istemiyorum, duldalarda sinerek…
Öyle arýyorum ki, hayalde gör, düþte gör!
Belki sen de anlarsýn, sevmeyene düþ te gör!
Her sitemde sen varsýn, hem de her gülüþte gör!
Böyle ömür geçer mi, her gün yanýp, sönerek…
Karaman/Gökçe- 2022/07
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.