Ömrümün gölgesi uzanýyor önümde boylu boyunca, Ben hayata sýrtýmý döndüðümden belki; Hayata, Ýnsanlara, asýrlýk çýnar misali dostlara, Güneþin aydýnlattýðý onca yalana, Dost yüzlü ve dost gülücüklü onlarca yýlana, Sýrtýmý döndüðüm için, Gölgesi uzanýyor önümde ömrümün, boylu boyunca….
Bu ömre kaç yalnýzlýk sýðdý, Kaç damla gözyaþý, Kaç terk edilme, Kaç hayal kýrýklýðý, Kaç ihanet, kaç uzun gece, Kaç soðuk kýþ, Kaç yazýk edilmiþ yaz güncesi, Kaç umutsuz bekleyiþ Ve kaç çaresiz dakika? Kim bilir bu obez zihnimin kaç çýðlýðý yankýlandý, Ruhumun çýrýlçýplak ve çorak topraðýnda?
Doðum ve ölüm arasýnda kýsýlýp kalan o çizgi, Yer yer dökülmüþ anýlarý Ve kir pas içinde kalmýþ sanki, Yaradan bereden görünmez olmuþ, Þiir þiir sarýlmýþ merhem ve sargý bezi, Ne kafiye artýk ne redif, Ne sabah güneþi, Ne yaþamýn eþsiz ateþi, Ne de yeniden baþlamak için dimdik bir elif, Paramparça olmuþ tüm tanýdýk suretler, Faili meçhul bir dehlizde yitirilmiþ iyi niyetler.
Gölgesi uzanýyor önümde ömrümün boylu boyunca, Artýk vazgeçmiþ olmanýn hafifliði omuzlarýmda, Bir film belki, Belki olur olmaz kafiyeleri ile zihinde beliren bir þiir, Duyulmayý bekleyen bir ezgi, Doðum ve ölüm arasýndaki bu çizgi, Ömrüm Ve gölgesi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.