‘Gözleri var ama görmezler, Kulaklarý var ama duymazlar, Kalpleri var ama sevmezler, Okuma bilip okumayan, Yazma bilip yazmayan, Zihinleri boþ, Yürekleri boþ, Sözleri nahoþ insanlar…’
Kýrmadan yaþamanýn belkisinin; Kýrýlmadan yaþamanýn mümkünatýnýn olmadýðý çaðýmýz, Çaðýmýzýn insan suretli varlýklarý Ve serimine düðümüne piþman edildiðim hayatým. Ömür dediðim hayal kýrýklýklarý, Ne yapsam olmuyorlarým boy boy, Çaresizlik prangasýna vurulmuþ umutlarým, Alýn yazýsý yoksulluk, Yýllarýn hýrsýzý mutsuzluk, Ve ben.
Ben; Orta yerinde duruyorum kaosun, Bir yaným karanlýk, Alacakaranlýk diðer yaným, Hiçbir yerde kalmadý aydýnlýk. Tüketmeye adanmýþ suretlerle kuþatýlmýþým, Dumaným külüm kalmadan yanmýþým, Kanmýþým, Kandýrýlmýþým, Adanmýþým, Aldanmýþým, Aldatýlmýþým, Güneþ ararken gündüz vakti; Ömrümün zifirisine sarýlmýþým.
Alý da moru da sizin olsun dünyanýn, Ne hýrs artýk ne heves, Ne yaþama sevinci ne de tek bir ses, Kendi cenazemin yasýndayým. Verin karanlýklarý bana, Maktul benim ve katil siz, Sona ersin artýk cinayetiniz…
Mesut ÇÝFTCÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.