MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

HZ. İSMAİL
ismail karaosmanoğlu

HZ. İSMAİL



HZ. ÝSMAÝL

Ýsmail Ýsmail Ýbrahim’in oðlu
Ýsmail insanlýða feda olmuþ
Allah’ýn kulu
Ýbrahim ki atasý o Resul u Ekrem’in
Ýsmail oldu keremli kulu yerlerin ve göklerin
Sare hediye verince Hacer’i Ýbrahim’e
Allah vermiþti ona Ýshak’ý hediye
Sare ihtiyar bir acuze iken
Doðurdu Ýshak’ý
Allah’ýn bu ona ikramý
Ýbrahim’e ikram ettiði için
Ýkram etti yaratan ona benzeriyle
Ve Sare mutlu oldu
Parýldadý Ýshak’ýn ýþýðý gözlerinde
Ve Hacer’in de parladý gözlerinde
Ýsmail’in ýþýðý
Ýsmail ve Ýshak
Doðdular ayný evde
Ama kýskandý Sara
Al götür bunlarý dedi gözümün görmediði yere
Ýbrahim dediðini yaptý onun
Çünkü Allah ta böyle istiyordu
Küçük çocuk ve Hacer bindiler bir deveye
Ýbrahim önde
Gidiyorlardý çölde gece gündüz
Dümdüz göz alabildiðine kum güneþ ve yakýcý rüzgar
Yalýyordu yüzlerini gidiyorlardý yalvararak Allah’a
Meraklý gözlerle bakarak
Ve korkarak bilinmeyenin esrarengizliði içinde
Ne getireceði bilinmediði için
Ama peygamber olan Ýbrahim’e
Sonsuz bir güven içinde
Yine de alamýyordu kendini Hacer meraktan
Ama sabrediyordu
Biliyordu ki kendisi bir köle
Kölenin
Hakký olamaz itaatten baþka
Ve seviyordu Ýbrahim’i
Sevenin
Sevdiðinin istediðinden baþka
Muradý olamaz
Gide gide bir vadiye vardýlar
Ve konakladýlar bu yerde
Ýbrahim gitmem lazým dedi
Kavmim beni bekler
Ben Allah’tan korkarým
Onun emri bu
Musa’nýn kavminin baþýna gelen
Gelsin istemem benim kavmimin de baþýna
O halde dönmeliyim
Ýþimin ve görevimin baþýna
Hacer dedi bu Allah’ýn emrimi
Bizi böyle bir vadide kimsesiz ve yalnýz býrakmak
Bir baþýna susuz ve ekmeksiz
Evet dedi ben
Bana emredileni yapýyorum ben
Hacer dedi o halde bize Allah yeter
O ne güzel efendi ve ne güzel vekildir
Ýbrahim veda etti Hacer’ine ve yavrusu Ýsmail’e kundaktaki
Bindi devesine ayrýldý oradan arkasýna bakmadan
Býrakarak onlarý Allah’ýn emanetine
Hacer ümitli ve mahzun bekliyordu
Ve çocuk Ýsmail aðlýyordu canhýraþ bir feryatla
Hacer emzirdi onu ama sütü yetmiyordu
Koþturmaya baþladý çocuðu çöle býrakarak
Bir o tepeye bir bu tepeye
Gelen bir var mý diye bakarak
Yoktu bir Allah’ýn kulundan eser
Ne gelen vardý ne giden
Yedi kez koþtu durdu Safa tepesinden Merve tepesine
Kabe’nin bu günkü olduðu yerde
Duruyordu Ýsmail yerde upuzun yatýyordu
Kundaðýndan çýkarmýþtý Annesi serinlesin diyerek
Hacer koþtururken çocuða göz atýyordu uzaktan
Acele ediyordu hervele yaparak koþturuyordu
Yedinci gidiþte bir de ne görsün
Ýsmaillin ayaðý altýndan bir su akýyordu
Koþtu dur dur dedi akýp gitmesin
Çabuk bitmesin tükenmesin diyerek
Zem zem dedi ana diliyle yani dur dur
Durmadý lakin yavaþladý akmasý
Artýk gürül gürül akmýyordu
Ýçirdi çocuðu suvardý
Kendisi de içti kana kana
Artýk ne açlýk duyuyordu ne susuzluk
Ne mübarek bir suydu bu
Kýyamete kadar insanlýðý sulayacak
Ve doyuracak bir kutlu suydu bu
Adýný zemzem koydu
Sonra bir baktý ki vadiye ulaþtý bir kervan
Konakladýlar izin isteyerek Hacer’den
Su karþýlýðýnda onlara
Ýhtiyaçlarýný vereceklerdi kendilerinde olan
Develeri erzak yüklüydü
Yemenden gelen kervan
Epeyce yüklüydü
Un bakliyat ve semen
Yanlarýnda hayvanlarý vardý
Sütlerini saðýyor etlerini yiyorlardý
Su karþýlýðý Hacer’e onlardan veriyorlardý
Çadýrýný kurdular Hacer’in
Onu kutlu bir insan biliyorlardý
Çünkü bu su hem susamalarýný
Hem açlýklarýný gideriyordu
Onda keramet görüyorlardý bu apaçýktý
Bu kadýn dindardý hak dine mensuptu
Onlara da anlattý bu dini
Onlar da memnun oldular
Ve bu dine uydular
Peygamber Ýbrahim’i duymuþlardý
Ýnandýlar ona
Ve tabi oldular
Ve onun öðretisine
Gün geçti göründü Ýbrahim yine ötelerden
Kendisine ilahi emir vardý
Ýbrahim adak yapmýþtý Allah’ýna
Eðer bir çocuk verirse ona
Kurban edecekti en sevdiði þeyi Allah’ýna
Rüyasýnda hatýrlatýldý Ýbrahim’e bu sözü
Bu söz adaktý adanmýþtý Allah’a
En sevdiði þeyi kurban etmesi için
En sevdiði neydi
Düþündü Ýbrahim o Ýsmail’di
Onu kurban edecekti eyvah
Çaresizdi
Üç kez bu ona rüyada gösterildi
O da çaresiz yola çýktý
Gördü Ýsmail’i Ýsmail bir çocuktu
Özlemiþti ama yazýk onu kurban edecekti
Annesine söyledi onu
En güzel elbiseleriyle giydirsin dedi
Hacer denileni yaptý çaresiz
Ýsyan edemezdi Allah’a ve Peygamberine
Giyindirdi süsledi kokulara gark etti
Kýna yaptý saçlarýna
Kurban olarak hazýrladý Allah’a
Ýbrahim sabah namazýna kalktý
Dualar etti Allah’ýna
Oðlunu aldý götürdü Harem’in uzaðýna
Yolda oðlu Ýbrahim’le sohbet ediyordu
Ona sevgisini arz ediyordu ilk ve son kez
Þeytan musallat oluyordu
Ýsmail’e görünerek
Baban diyordu baban
Seni götürüyor kurban etmeye
Söz verdi Allah’ýna
Yanýlarak en sevdiði þeyi kurban edeceðine
Þimdi Allah istiyor ondan
Sözünde durmasýný
Ýsmail tanýdý þeytaný
Doðru söylüyordu bu kez
Ama yanlýþ bir amaçla
Sapkýn bir amaçla doðru olaný kullanýyordu
Sus dedi ey melun sen hiçbir zaman
Doðru bir iþ yapmazsýn
Doðru olaný bile kullanýrsýn
Yanlýþ amacýn için
Haydi, git þimdi git buradan
Ve alýp yerden taþlarý
Fýrlatýp atýyordu þeytana
Ve babasýna diyordu
Ey Baba
Biliyorum beni kurban etmek istiyorsun
Allah’ýn emri bu yap yapmalýsýn
Muhakkak yapacaksýn biliyorum
Ama senden bir þey istiyorum benim gözlerimi baðla
Belki sana karþý gelirim diye korkuyorum
Ben sana ve Allah’a
Karþý gelmek istemiyorum
Can acýsýyla da olsa
Biliyorum can tatlý
Ama Allah’a itaat etmek lazým
Dünyaya geliþ gayemiz bu


Ahmet Kema
l


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.