-susuyorum
dýþým istemsiz yaþýyor.
içimde
çeraðlar tutuþurken
dakikayý, saati ve günleri sayýyorum
solumdaki çatlak güneþi kucaklýyor
ýslak çarþaf gibi büzülüyorum içime
sebepsiz yere duran trenlerin
kalbimi söken siren seslerine takýldým
içime kýyan günlerin
sabahýna gömdüm nankör ihanetin vakitsizliðini
bahçeyle uçup giden güvercinin kanadýnda
baþýmý koyup telaþýnýn azlýðýna
sarýlmak isterken çýrpýndýðý umuda
az daha güneyli oluyordum ey!
avucumda hüzün dünler
bir varmýþ hiç yokmuþ gibiler
yüzümde
bir cenaze kaldýrmýþlýðýn matemi
acým uykuma daðýlmýþ ikindinin bir vakti
þu hasýr taburede otururken
geliyorsun aklýma
gecenin gümüþ pullu gözleri
örtüyor üstüme kalýn siyah perdesini
çocukluðumdan öksüz erguvanlar düþümde
gün boyu dikildiðim sokaðýn köþesinde
kanýma bastý gelip-geçenler
dönüp bir kere daha ýslak etimi okþamak istediler
bir halýnýn üstünden çýrpýlmýþcasýna
rüzgara karýþýrým telaþesi ardýndan
çekip gitmek istedim, tüm zamanlarýn
içinden
cebime kitap sýðan gömleðimin
yakasýn(d)a tanýdýk bir yaðmur
her þeyi bilmekten yorgun düþerken
uzanýp çaresizce inanýyorum
büyük kelimeler yalanýna
bilmediðim bir göðün altýnda
biri adýmý söylese ödüm p’atlayacak
avucumda kayýp dünler
bir varmýþ hiç yokmuþ gibiler
þehrimin suskunluk kýyýsýnda
yüreðimden sökerken gözlerimi
yüzümü silsem, vakitler ölür kendiliðinden
mavi köpüklerin kefen giydirdiði denizin
uçsuzluðunda
kýyýlarca bekledim seni
yerli yerinde deðildi hiç bir þey
a’dan önce gelen harfi yitirdiler
küfürlü aðýzlarda gezen kulaklarým
bir ses yitimi
unutkanlýk düþmüþ peþime
yarým asýrlýk ömrümden
yaþýmdan baþka buruk bir acý
yarýným yokmuþ gibi
serçe parmaðýndan tuttum sesimin
dilimin ucunda yine o þarký ey!
etraf pazar yeriðöðü
avucumda dünü olmayan günler
bir varmýþ hiç yokmuþ gibiler
Zeynn