kendini ýslatan yaranýn þavkýnda dip parýltýlar...
gölgemi çektikçe bir kaç damla yaþtan saçlarým uzuyor sonra, fenerini tutan þarkýlar
sessizce açan gülün batan günü aðarýnca ýþýk bir aðacýn düþ gövdesini Ay kavrýyor belli bir saat rüzgar þiiriyle gölgeli duvarlarýn zaman aralýðýna kayýklar yüzdürüyor
solgun ýþýklarýn ölüm iþleðinde inceden öpüþ ve yolculuðun martý çýglýgý yamalý selam yüzüm ’e tortu çabasýna dökülmüþ han ki, yalnýzlýðýn gelincik göçüyle geçiyor kör yýldýzlar.. düðüm düðüm tarihin yaþlý ruhunda mavi yazmalý oya sis bir sündüs serinliðine ýrmaklar akan eðilim uykularýn tomurcuk sesiyle dilime ürperir yaþam yanýk sular ve sonsuz bað gece biraz ölmeden söyleyin þimdi yaralý mumlarý kül aðrýsýna
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.