Billûr bir avizeyi andýrýrdý gözleri. Bir gece Üsküp’te sönsün diye ederdi dualarý. Memleket topraðý koklarken Gýrtlaðýna kadar Hastalýklý bir tarihe batmýþtý.
Önce kendini unuttu. Sonra Ýlk o öldüðü için kýzdýðý karýsýný... Çocuklarýný, Torunlarýný, Açlýðý, Tokluðu...
Her an daðýlacak bir iskeletti kalan. Daðýtmadan sarýlmaya çalýþan kollarýmý þaþýrtan...
Ne kadar sürede erir insanýn kolu, bacaðý, sýrtý... Etleri tutunmayý baþaramazken...
Bir avuç kemik defnettik Geçen çarþamba. Topraða da alýþýr Barýþsýn yeter ki kavuþtuklarýyla...
* alzehimer hastasý dedemin dün, 7’siydi. nur içinde uyusun...
27.08.2008 / Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
selin yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.