Anlatacaðý çok þey olup da, Anlatamayýnca, atlatamayýnca o kalabalýðý insan, Unutmayý seçiyor. Derisinin altýnda sýzýlarla, Derinlerinde bir canavarla dövüþüp dövüþüp, Uzlaþamayýnca insan, Uyutmayý seçiyor. Her tokat yiyiþinde aðlayýnca, Bir masadan bir masaya kovalanýnca insan, Ýçindeki o günahsýz çocuðu, Büyütmeyi seçiyor.
Çiçekli, narenciyeli, serçeli bahçelere ulaþamayýnca, Biçare ciðeri gerçeði soluyunca insan, Diken, çalý, kum ile, Çöl ile, Yangýndan arta kalan kül ile, Avunmayý seçiyor.
Kendi çarklarýnda bencilce dönebilmek için, En kötü, en bedbaht, en zayýf þartlarýnda savrulunca, Her þey gidince etrafýndan, Ýnsan, Bir kukla býrakýp yerine, Yok olmayý seçiyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.