Eskiler eskide kaldý, Ayný þarkýyý çalýyordu pikabým, Açýk tutmaya çalýþtýðým kapýlarýn eþiðinde, Çoktandýr bitaptým, Katmanlý yaþýyordum acýyý, Ýnsanlar taþýyorlardý kalýplarýndan, Taþýyorlardý kendilerini oradan oraya, Karakterize olamamýþ þahsiyetlerini, Sýçratýyorlardý her tarafa, Çizgiler vardý geçemediðim, Ezgiler doldu, aþtý kulaðýmdan, Hislerimi kaybettim bu meþakkatli yolda, Hâlâ uðraþýyordum her koldan, Fakat ne anlama geliyordu acaba duygular, Toplumun o çirkin lügatýnda, Eskiler, eksilende kaldý, Bin parça olsun düþen, suratýmdan, Her þeyin yerini sessizliðe býraktým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.