Ve
Bu Ham Meyve Acep Hangi Bahçenin...
Çünkü çoktan belli fikrinin seyri,
Yok kendine kendi zihninin hayrý...
Bildiði tek lisan dogmadan gayrý,
Öðüdü kar etmez hiçbir lehçenin,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Ayrýlýr ömür son bulduðu zaman,
Amel harmanýnda taneyle saman...
Ne koyabilir ki taklidi iman,
Ýçine ahrete giden bohçanýn,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Bir Müslümana bak, bir de kafire,
Kimde fazla vermiþ, insanlýk fire...
Bunca çeliþkili hali tasvire,
Gücü kafi gelmez güzel Türkçenin,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Kalbini muhterem bir kula baðlar,
Beleþ duygu, hisle gönlünü eðler...
Hürriyetten kaçýp kulluðu yeðler,
Altýnda kalsa da demir ökçenin,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Bir masumun rýzký olan ganimet,
Zannýnca en helal, en kutlu nimet...
Yaðmayý, soygunu sanýp da kýsmet,
Baðýný, kökünü sormaz akçenin,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Sanki kendi melek tarzda, tavýrda,
Günah, kusur arar “dinsiz gavurda”...
Soyuttan somuta dönen devirde,
Hükmü yok mantýklý bir gerekçenin,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Müspet ilim, ortak akýl çaðýnda,
Mutlak hisler taþýr cahil eðinde...
Siyahlý beyazlý renk ölçeðinde,
Yeri yok sarýnýn alýn, gökçenin,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Aleni yalana yalan diyemez,
Aþikar talana talan diyemez...
Kahrolsun kin, nefret salan diyemez,
Kývýrýr ritmince her köçekçenin,
Bu ham meyve acep hangi bahçenin...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2022)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.