Kekremsi buğu

duman ve is yaþýnda geceyi uzatýyorum
karanlýðýn kýzýl çubuðunda güneþ demidir
kuþlar eðilip kalkar söz edilince aþktan
çünkü zaman
turnalarýn ýrmaða usulca indiði
yaðmur ýslaðý...







sýcak düþü üþüyen kýyýlarýn
yol hüznünden gül esmerliði çarpar
gölgeleri dokuyan sularýn yumaðýnda
yalnayak çocuklar baharýn diline
þiir taþýrken..
küllenen ýþýðýn yangýnýndan
doðar susmalar
varoluþun gürültüsüz sazýnda dað fýsýltýsý
uçurumun oyuklarýnda yalnýzlýðýn
uyuyan bebeði..
gizinde solgun gülümseyiþ belki,
belki de burkulan bir sesin çöl menekþesi






aðaçlarýn doruðuna okyanus gibi
kabardýðýnda kent
geceyi uzatýyorum
gözlerimin çýðlýðýný emzirirken
çan damlalarý
kekremsi buðunun soluksuz göðünden
irkilir içim
bir çocuk bulutlarý söker
aydýnlýðýn sarýþýn kanatlarýna




Ay parçasý vaktin
apansýz dudaklarýna dökülür
buðdayýn uzun ve
ince bacaklarýyla aþk..
suskularýn günlüðüyle çatlar tohum
özlem bir kuþun çýðlýk ikindisiyle
sesime oturur

sýyrýlýr gelir iþte her gece bir tren
yýrtýlmýþ tülüyle pencereme


....



Sosyal Medyada Paylaşın: