VUSLAT(Selma Pekşen)

Ey feleðimin kara yazgýsý!
Yoruldum artýk çek elini alnýmdan.
Ben de daha emanetin mi kaldý ki
Maðrur bir gözyaþýndan gayri.
Bir de yüreðimin saklýsýnda acýlar
Almaya korktuðum nefes var

Oy yaðmur yürekli gecelerin þývgýný!
Karabasanlarým halaya durmuþ göðsümde.
Aðýr geliyorken yüküm yüreðime
Nasýl gýpta etmez bu acizlik
Taþ altýndaki Bilal-i Habeþi’ye.
Tekbir seslerine karýþýp gitmek var

Sal þimdi kendini denizlerin koynuna
Ebabiller taþlarken zamanýn fillerini
Çocuk Musa zuhur etsin omuzlarýnda.
Açýlýr denizler huzura giden yolda.
Düþünmeden gir içeri yeþil kapýlardan
Korkma, kuldan öte yaratan var

Aðýr mý geldi göz kapaklarýna uykular
Kurþun gibi patlayan sese kulak ver.
Davullarý dövülen ecelin düðünü
Bugün zahirin ahirle zifaf günü
Býrak gözyaþlarýný, karýþsýn kanýna
Yaþamak kadar ölmekte var

Vakti geldi son mevsimi yaþamanýn
Yolun bittiði yerde baþlar uçurumlar.
Oysa neler neler vardý daha yaþamadýðýn
Þimdi girme zamaný yalnýzlýk hücresine.
Boþ ver hesabýn mahþere kalsýn, ey can!
Orda aðýr basar mizan, Ömer’in adaleti var

Bir serçe kanadýnda tutun rüzgâra ömür
Durma koþ, birazdan kalkar Nuh’un gemisi.
Gideceði son yol olsa da yüreðindeki ezginin
Varsýn gitsin seherdeki erguvani vuslatlara.
Orada tüm zamanlarýn tek nebisi
Can Ahmet’in þefaati var.

SELMA PEKÞEN

Sosyal Medyada Paylaşın: