Esmer karanlýðýn þafaða tebessümlendiði yalýnkatlýkta,
Hasretin katarlandýðý denizin dalga köpükleri cezbeler.
Deniz çýrpýnýþlarýnýn peydahlandýðý yakamozun ýþýldatmýþlýðýnda,
Dolunay dalar gider… Hülyalarýnda gönül yarýlarýný bitimler.
Bir ba’sül mevttir denizin kýpýrdanýþý gecenin ölümüne inat,
Aþksýz ve duygusuz yürekleri týrmalar seniçre kâinat.
Aþkýn konaklandýðý gönülde pýrýltýlanan anýlarla yaþar saat…
Su sesleri bestelerinin nota arasý gizli vakitlerinde,
Beyazda kararlaþan ýþýðýn ince dudaklarý kýyýlarý öper.
Dolunayý eþ seçen yýldýzlarýn buluttan asma kilitlerinde,
Gönül yazýna döþler serilir. Kadifemsi düþlere can serper.
Bir kýpýrdama, bin kývranýþ denizde dinmeyen direnç,
Sevgiye seyrangahlýk semalar ötesi tepeleme sevinç.
Gönül incelmeden inceliklerde incesaz olmaz ilenç.
Güneþin destan yakýþtýrdýðý diyarda soluklanan duygular,
Eriþilmesi güç sevdaya merdiven kurar ve canevinden kavrar.
Vuslatýn tiktaklarý imzalamacasýna umut saðar,
Ve ak tutanak noktalanýr… Tutuþmuþ heyecanlarda tatlanýr.
Bir yaðmurdur, yaz yaðmuru. Gönülleri çimdiren sevgiyle,
Ruhlarý dindirerek lilla þafaða çerçeveleyen file.
Aþk; sevginin ferahladýðý mekânlarýn mimarýnca çizile.
Aþk neþesi saflarýnýn denge kabul etmez,
Kýrýlganlýðýnda ve saðlamlýðýnda dünya baþtan tuzlanýr.
Denizlerde ilmikleri çözülen ýþýðýn yavuklusu deniz,
Sabahý ve akþamý frenler. Günse yarýnlar benim der ve yansýr.
Bir bitmez destandýr deniz; aþktan ve sevgiden kanmýþ,
Güneþle yanmýþ, dolunayla sývanmýþ, yýldýzlarla uyanmýþ.
Bir ak bohçanýn esmer gönülde ululanmasýdýr perice kuþanmýþ.
S. Edip Yörükoðlu