“VATAN YAHUT ULUS DAĞI.”

“VATAN YAHUT ULUS DAÐI.”
Ey, ! baþý boran, Ulus Daðý’m,
Türk’ün gönlü gibi yücesin.
Karaçamýndan, yanýktýr tenin.
Mavi ormanlar, cepkenin.
Baþýnda kartallar,
Efeler gibi, döner durur.
Simav Çayýna vurur,
Harmandalýnda dizin.
Nice daðlar içinde, baþ eðmeyen efesin.
Derelerde çaðlar, nara atan sesin.
Çam kokar,
Can verir, temiz nefesin.
Baþýný saran bulutlar, ölümsüzlük kefenin.
Damarýmda kan gibi, akan pýnarlarýn.
Sessizlikte konuþur, uðuldar çýnarlarýn.
Gam kasavet yoktur, kurdunda, kuþunda.
Türkü söyler kekliðin,
Her günün batýþýnda.
Burcu kokar kekiðin,
Vurgundur, tanyeline.
Güle sitem vardýr sade,
Bülbülün ötüþünde.
Sihirli ceylanlar koþar,
Vadinde, yokuþunda.
Hey gidi geçmiþ zaman;
Sana benzerdi, rahmetli babam,
Ulu çýnarlar gibi, dað gibi,
Yalçýn kayalar gibi, bir adam.
Sen de, adam gibi daðsýn.
Öksüz Türklüðüme yol açan,
Gönlümde ki otaðsýn.
Heybetli babam gibi,
Þefkatli anam gibi,
Atamsýn Ulus Daðý.
Eðilmeyen baþýnla, yamansýn,
Sýrtýmý yasladýðým, babamsýn Ulus Daðý.
Yoluna baþ koyduðum, davamsýn,
Kurtuluþ ateþini yaktýðým, çýramsýn Ulus Daðý.
Esarete baþ eðmez, kahramansýn.
Sadece taþ, toprak deðil,
Yiðitlerin sýðýndýðý, vatansýn Ulus Daðý.
Tanrý Daðýna selam çakar, zirvelerin.
Köylerinde konuþulur, Öz Türkçe þivelerin.
Orhun’a, Yenisey’e özenir, derelerin.
Çaðlayarak akarlar, özlemle gözyaþýndan.
Kurdun, kuþun esrik gezer,
O mis gibi kokundan.
Deli rüzgarlar, eksik olmaz baðrýndan.
Yarlarýn, kayalarýn, sanki zümrüt taþýndan.
Kýzýlçamýn, çýnarýn, gerilmiþ yay okundan.
Gitmek ister hedefe, kurtularak yayýndan.
Bu halinle, dünyanýn en baþýndan,
Yaratýlmýþ gibisin, Türk’ün öz soyundan.
Rahmet yaðar, karýnda, yaðmurunda,
Þehidimin kaný var, tuttuðum çamurunda,
Ninemin gözyaþýyla, yoðrulan hamurunda.
Ne canlar feda ettik, bayrak, namus uðrunda.
Hatýrlar mýsýn? ÇATAL YÜREKLÝ ULUS DAÐI,!
Hatýrlarsýn elbette,! Getirmezsin diline,
Bilirim, kýymýk batar gönlüne,
Düþündükçe, esaretten yýllarý.
Hani Türk’ün elleri baðlý,
Ayaklarý prangalý.
Ýþgale baþkaldýrýp,
Sana sýrtýný yaslayan, yiðit akýncýlarý.
Yunan çýkmýþtý da, Güzel Ýzmir’e,
Memleket uðruyordu, adým adým iþgale,
Haç gölgesi, aðýr aðýr düþüyorken, Hilale,
Aðlýyorken, ezanlarda minare,
Çýrpýnýrken, öksüz Türk’üm, biçare,
Kükreyerek, isyan ettin iþgale,
Küçük daðlar, titremiþti sesinden,
Al bayraðý kaldýrarak, yerinden,
Haykýrmýþtýn milletime, derinden,
“Beni seven, gelsin benim peþimden,!”
“Bozkurt yurdu, teslim olmaz çakala,!”
“Yaslan bana, ben buradayým Ulus’um,!”
“Býrak çakal, eþinerek, ulusun,!”
“Sen Türk’sün, tarihlerce ulusun,!”
“Tarihlere damga vuran, Ulussun,!”
“Gem vurulmaz, zapt edilmez, Bozkurtsun.!”
“Altaylar’da, filizlenen sevdayla,!”
“Varmadan, ölmek yok,!”
“Dirilttiðim, Kýzýl Elmaya…!”
Umut oldu, Türklüðüme duruþun.
Seninle yandý, kurtuluþun çýrasý,
Sende çalýndý, Cumhuriyet mayasý.
Þimdi, hürriyete, baþ koymanýn sýrasý.
Akýncýlar dar ettiler, Yunana Egeyi,
Tarih yazar, bu þanlý müfrezeyi.
Dilim yanar,
Söz etmeden geçemem,
Hürriyet için daðlara çekilen,
Kaymakam Ethem ile,
Gördesli Makbule’den.
Bir cesur Kaymakam,
Terk ederek makamý,
Oldu Akýncý Kumandaný,
Akýncýlar, diz çöktürdü,
Yunan ile “Gavurcu Müslümaný.”
Ya Makbule Efe,!
Asenaca, saldýrýrken düþmana,
Kahramanca, vurularak alnýndan,
Geçmiþ idi, o körpecik canýndan.
Ey,! Koca yürekli Ulus Daðý.!
Ne yiðitler geldi, geçti baðrýndan,
Usturumcalý Halil ile,
Yiðit Parti Pehlivan,
Vuruþurken, Yunan ile pek yaman,
Saðanak kurþun altýnda,
Gözlerini kýrpmadan,
Müjdeler verdiler, Ergenekon’dan.
Vermedin düþmana, sakladýn akýncýlarý.
Ormanlar yorgan oldu, bulutlar yastýklarý.
Duymuþ idim bir yerden;
Bu daðlarda gezinirmiþ, akýncýnýn ruhlarý,
Ulus Daðýna çýkmýþ, görmüþ idim onlarý,
Geliyorlardý, zorlu bir baskýndan,
Önde Ethem Kumandan.
Hemen sað yanýnda,
Heybetiyle, Aslan Parti Pehlivan.
Hepsi beyazlar içinde,
Umutla bakýp, gözlerimin ta içine,
Gelip, geçtiler yanýmdan.
Gözlerinde, zafer ýþýltýlarý.
Kan, ter olmuþ, siyah, doru atlarý.
Uçuyor gibiydiler, varmýþ gibi kanatlarý.
Kývýlcýmlar saçýyordu, atlarýnýn nallarý.
Kan içinde kalmýþtý, her bir yanlarý.
Koþuyorlardý,
Þimþek gibi zirveye,
Zirveden bakýp geriye,
Þahlanarak atlarý,
Elleriyle, kaldýrýp silahlarý,
“VATAN SÝZE EMANET” deyip,
Aþtýlar öbür yüze.
Selam olsun, Akýncý Müfrezeye,
Emanet baþým, gözüm üstüne,
Allah þahit olsun, sözüme;
Sarý Baþbuðumun sözünü,
Alýp kendi üstüme,
Bir daha;
Vatan düþerse dara,
Kalsam da tek baþýma,
Teslim olmak yok, düþmana,
Sarýlacak silaha,
Çýkýlacak Ulus’a,
Göðsüm sarýp bayraða,
Kan verecek, alýna,
Can serilip topraða.
Vatan, namus yoluna,
Hürriyetin uðruna,
Mesken edip daðlarý,
Vatan için;
Feda edip canlarý,
Savaþmaya ant içtik,
“BÝZ, ULUS ÇOCUKLARI.”
15/09/2020 Muhittin KOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: