Ö Z - V E - S Ö Z

Her aðacýn, meyvenin, sebzenin olduðu gibi; insanýn da, bir “ÖZÜ” vardýr. Her mahlûk, kendi dilinde bir ses çýkardýðý gibi; insan da, kendi dilinde bir ses çýkarýr ve içindeki bu “ÖZ”ü, bu dil ile dillendirir. (seslendirir.) Yani ÖZ’ünü ve SÖZ’ünü, bu sesle dile getirir...

Ýlmi arttýkça, ÖZ’ü ve SÖZ’ü arasýnda bir eþgüdüm, dini öðrenip.. yaþadýkça da; ilmi ile dini arasýnda bir senkronizasyon saðlanýr. Bu ikisini þayet, nasibi de varsa ve de çok iyi senkronize edebilirse.. kendini tanýmaya bilmeye baþlar. Sonunda Kâinat’ý ve Yaratan’ýný tanýr... Buradaki bütün mes’ele, her ikisini de; bir an önce faal hale getirip ve bir an önce, bu yola da çýkarak.. kendi menzil’ine doðru, hýzlýca akan zaman ile müsavi bir koþuya girip, “YAÞAM KÝLOMETRESÝ!” dolmadan önce, gerekli olan mesafeyi almasý ve doðru istikamete doðru hýzla yol katetmesidir.

Siz de, böyle bir koþuya hiç girdiniz mi? Yahut da, girmeyi düþünür ve bu yolda bir çaba sarf eder misiniz?.. Bu tarakta da, bir beziniz.. var mýdýr?..

Ö Z V E S Ö Z

ÞÝÝR NO: 166 * 12-01-2009

Öz’üm, Öz’de. Özüm, söz’de,
Sözün özü, cevher bizde;
Can için, yoldaþ arama,
O, yoldaþ CAN, içimizde...

O’nu, iðneden geçirsen,
Sonra, düðme diye diksen;
O düðmeyi, iliklesen,
Artýk anla, Arif isen...

Salma, seni salmýyorsa,
Neþ’eleri almýyorsa;
At, denize dalmýyorsa,
O, can(daþ) ruh; içimizde...

Mürsel’im, görevim budur,
Halk, Hakk için; Hakk’a durur;
Zalim olan, kötü vurur,
Bu; son sözüm, ma’rûf isen...

26-Aðustos-1982/SAAT: 03:00 /Karþýyaka/ÝZMÝR.


Sosyal Medyada Paylaşın: